OMFT-onderzoek
Om zicht te krijgen op het functioneren van de mondspieren, het slikken en de tongpositie, maakt de OMFT-specialist gebruik van observaties en metingen. Die zijn gericht op het vaststellen van de behandeldoelen. Tijdens het behandeltraject worden ze gebruikt om de vorderingen vast te stellen. Het gaat onder meer om de volgende metingen:
Payne-techniek
Deze meting is bedoeld om het slikken nader te bekijken. Er wordt op verschillende plekken op de tong fluoriserende pasta aangebracht, waarna gevraagd wordt de mond te sluiten, te slikken en vervolgens de tong weer uit te steken. Met een speciale lamp is dan te zien hoe er geslikt is.
Force scale
Deze is bedoeld om de lipkracht te meten. Het gaat hier om een trekveer gekoppeld aan een knoop met een touwtje. De knoop wordt plat, voor tegen de tanden geplaatst en moet met de lippen stevig vastgehouden worden. De OMFT-specialist (logopedist) legt vervolgens een duim op de kin en de vingers tegen de onderkaak en trekt de knoop uit de mond. Op de trekveer is vervolgens af te lezen hoe sterk de orbicularis oris (lipspier) is.
MyoScale
Met dit instrument wordt de tong in extensie gemeten. Een te hoge tongdruk naar voren heeft tijdens het spreken, slikken en zeker in rust gevolgen voor onder meer de uitgroei van de kaken en de stand van de tanden. Oro-myofuncytionele therapie (OMFT) kan werken aan het verlagen van de voorwaartse druk. Bijvoorbeeld met tongklakoefeningen, tongaanzuigoefeningen, het aanleren van de rustpositie voor de tong, het aanleren van een achterwaardse alveolaire slik of het corrigeren van de uitspraak. Het is daarom belangrijk de druk te meten, als één van de onderzoeken die de nodige informatie geven om op de juiste manier met OMFT aan de slag te gaan. Vooral als er sprake is van een afwijkende tongfunctie in rust en/of tijdens het slikken. De meting met de MyoScale geeft dan een indicatie of een te hoge tongdruk hiervan de oorzaak kan zijn; eventueel ook van een afwijkende kaakgroei en gebitsstand.
Foto's maken
Bij aanvang en tijdens de behandeling worden regelmatig (eenmaal per maand) foto’s gemaakt. Bij het maken van de mondfoto's wordt een lipspreider gebruikt. Het gaat om de volgende foto's:
- profielfoto's van het gezicht (rechterkant van het gezicht);
- mondfoto's van het slikmoment;
- mondfoto's frontaal;
- mondfoto's van de sluiting van de kiezen (linker- en rechterkant);
- mondfoto's van het zijaanzicht gebit links en rechts;
- mondfoto's van het gehemelte;
- foto's van nagels als er sprake is van nagelbijten;
- foto's van de duim(en) of vinger(s), als er sprake is van duim- of vingerzuigen;
- foto's van de lichaamshouding (staand-zittend).
Observaties
Tijdens het onderzoek worden de volgende zaken geobserveerd:
- hoe is de lichaamshouding?
- hoe is de positie van de tong in rust?
- is er sprake van openmondgedrag?
- is er sprake van een lage tongligging in rust?
- hoe is de uitspraak?
- hoe ziet het gehemelte eruit?
- is er sprake van een te kort tongriempje of lipbandje?
- zijn er opvallendheden te zien aan tong, gehemelte, lippen, kaak of het gebit?
- hoe verloopt het slikken van water en een koekje? (hiervan worden filmopnames gemaakt)
- hoe is de sluiting van de kiezen?
- is de mediaanlijn tussen de voortanden boven en onder ten opzichte van elkaar verschoven?